René is Information Security Manager bij Intermax.
"Racen is risicomanagement"
René is werkzaam bij Intermax sinds 2017. Werkte hiervoor 15 jaar als zelfstandig ondernemer en deed in die hoedanigheid al zaken met Intermax, waardoor hij de organisatie al ruim 20 jaar kent. René was ook al betrokken bij de fanatieke hardloopgroep van een stuk of 10 Intermakkers die iedere donderdag samen traint.
In eerste instantie ben ik aan de informatiebeveiliging kant begonnen, waaronder ons beleid en onze certificeringen. Als IT-bedrijf hebben we er namelijk behoorlijk wat. En sinds een kleine 2 jaar ben ik voornamelijk bezig bij ons Cyber Defence Center als Technical Lead om zowel onze interne security als onze securitydiensten verder te ontwikkelen.
Je moet uiteraard veel affiniteit hebben met het vakgebied, er zit ontzettend veel ontwikkeling in, het gaat continu door. Het is ook geen 9 tot 5 baan, je bent voortdurend bezig om je eigen skills te ontwikkelen. Je moet echt een ‘puzzle-solver’ zijn, als er een alert afgaat moet je met een aantal puzzelstukjes reconstrueren wat er plaatsgevonden heeft en bepalen of er sprake was van een security incident. Dat is lang niet altijd triviaal, dus ja die drive moet je wel echt hebben. Maar ben je iemand die graag de onderste steen boven wilt krijgen, goed om kan gaan met tijdsdruk en een energie krijgt van dat geen dag het zelfde is, dan is een baan in Cyber Security het mooiste wat er is.
Van kinds af aan was ik altijd bezig met elektrotechniek. Volgens mij had ik eerder een soldeerbout in mijn handen dan dat ik kon lopen. Met computers kwam ik pas veel later in aanraking. Onze eerste computer thuis was een 486 DX2, deze werd vooral gebruikt voor schoolwerk en een beetje gamen. Dagenlang inbellen in BBS-systemen en het internet was er niet bij. Nee voor mij was er maar één doel, Elektrotechniek.
Ik had altijd een haat-liefde verhouding met studeren. Alle technische vakken vond ik interessant maar de rest was maar zonde van mijn tijd. Dat maakte mijn doel om Elektrotechniek te gaan studeren wel een uitdaging. Eerst heb ik 3 jaar MBO Materiaalkunde gedaan, daarna in een half jaar mijn propedeuse Industriële Automatisering op het HBO gehaald zodat ik aan mijn studie Elektrotechniek aan de TU Delft kon beginnen. Echter bleek al snel dat het niet was wat ik ervan had verwacht. De focus lag helaas vooral op Wiskunde. Ik heb toen een switch gemaakt naar Technische Informatica, maar de aandacht verplaatste zich langzaam maar zeker naar mijn eigen bedrijf in systeembeheer en softwareontwikkeling.
"Voor een groot deel heb ik nog steeds die vrijheid en verantwoordelijkheid die ik als ondernemer had."
Ja ik heb een week na mijn 18e verjaardag mijzelf ingeschreven bij de Kamer van Koophandel. Ik ben echt een autodidact. Iemand die zichzelf graag dingen aanleert en continu bezig is met nieuwe dingen uitzoeken, bestuderen en ontdekken. Ja, en in een eigen bedrijf kan je dat natuurlijk helemaal zelf plannen zoals je wilt. Daarnaast was het destijds een mooie oplossing om mijn studentenleven te kunnen betalen.
Wat ik deed als zelfstandige was het hosten van de wat meer bedrijfskritische webapplicaties. Met de opkomst van zowel container gebaseerde infrastructuur als cloud bedrijven merkte ik dat er werd onderzocht of die applicaties in een cloud infrastructuur konden draaien. Dus ik had voor mijzelf het gevoel dat ik dat niet eeuwig meer ging volhouden en dat er een volgende stap moest komen. Ik had met de transitie mee kunnen gaan maar het was denk ik een mooi punt om ook voor mezelf te bepalen of ik niet wat anders wilde gaan doen. Iets waarbij ik me meer op de inhoud kon richten en minder op alles wat komt kijken bij het zelfstandig ondernemer zijn. Ik vond Intermax toen al een ontzettend leuk bedrijf. Als we gingen hardlopen met de groep, merkte ik dat iedereen altijd super enthousiast was over het bedrijf. Ik heb toen een open sollicitatie gedaan. Er was geen specifieke vacature maar bij interesse wilde ik wel een rol vervullen op het gebied van informatiebeveiliging. Voor mij ook wel een experiment natuurlijk want ik had nog nooit in loondienst gewerkt. Nou ja, de rest weet je inmiddels. Het Cyber Defence Center kan ik ook wel zien als mijn eigen bedrijf. Voor een groot deel heb ik nog steeds die vrijheid en verantwoordelijkheid die ik als ondernemer had. Ik heb een leuk team en het is gaaf om te zien hoe zij zich ontwikkelen terwijl ik zelf ook nog met de techniek bezig kan zijn.
Zeker. Elektrotechniek is natuurlijk ook meer digitaal geworden maar ik vind bijvoorbeeld het hacken van hardware nog steeds leuk. Bijvoorbeeld encryptiesleutels uit hardware halen of uitzoeken hoe je hardware kan manipuleren, sensortechniek, analoge en digitale meettechniek gebruiken… Zo heb ik een raceauto waarmee ik bezig ben om van alles in te meten om zo mijn race techniek te ontwikkelen en verbeteren.
Het is een oud beestje. Een BMW Compact 318ti uit 1998, een achterwiel aangedreven scheurijzer waarmee ik met een aantal vrienden eenheidsklasse race bij de DNRT in Nederland. Het leuke daarvan is dat we allemaal in zo goed als dezelfde auto rijden. We hanteren een klasse reglement. Daarin staat beschreven wat er aangepast mag worden en welke onderdelen moeten worden gebruikt. We rijden allemaal met hetzelfde sportonderstel en remmen, aangepast differentieel en een racekoppeling. Ook het gewicht en vermogen van de motor staat beschreven. Het komt dus echt aan op je racetechniek.
Ik race nog helemaal niet zo lang eigenlijk, nu bijna 3 jaar. De voorkant van het veld komt langzaam in zicht. Dit jaar heb ik regelmatig een ronde plek 5 gereden van een kleine 30 man, dat gaat dus eigenlijk super goed!
Dat is een leuke vraag. Er rijden opvallend veel Security Professionals in onze klasse, dus dat doet wel een link vermoeden. Ik roep altijd ‘racen is risicomanagement’ en dat is natuurlijk in Cyber Security ook heel relevant. Security is het beheersen van risico’s, die risico’s breng je niet tot nul. Niemand heeft zakken die diep genoeg zijn om het risico tot nul te reduceren als het al mogelijk zou zijn. Dat is natuurlijk ook wat je in de racerij toepast. Iedere bocht en iedere inhaalmanoeuvre maak je weer de afweging welk risico je bereid bent te nemen.
Hahaha! Nou, dat is dus niet zo of misschien moet ik zeggen nog niet. Ik denk dat het beeld van een huis al het eerste probleem is. Ik woon namelijk al sinds het begin van de pandemie in een caravan. Dat is altijd wel lachen in de communicatie met klanten. Dat Intermax mij, vanwege risico overwegingen, in een caravan op de Veluwe hebben gestopt zeg maar. Ik vind het eigenlijk ook wel prima zo, essentialisme, focussen op wat voor mij belangrijk is en de rest weglaten. In plaats van een zithoek heb ik in mijn caravan een Arbo goedgekeurde werkplek. En waarom heb je nog een bank nodig als er al een bed staat? Een “huis” is voor mij een plek waar je kan slapen, koken, douchen, werken en plannen maken. De caravan voldoet hier prima aan. Het enige nadeel, mijn caravan is niet heel mobiel. Daarom ben ik op dit moment een camper aan het bouwen met als idee om daarin te gaan wonen en door Europa te trekken. Om terug te komen op je vraag; ja, in de camper wordt alles gemeten, geautomatiseerd en bewaakt.
Ik denk van wel. Dankzij Corona is het digitale werken makkelijker en meer geaccepteerd geworden. Natuurlijk ben ik nog steeds regelmatig in Nederland, ook vanwege het autoracen. De camper wordt een huis op wielen voorzien van voldoende stroomvoorziening, redundante internetverbinding (5G en Starlink), centrale verwarming, boiler en een douche. Om zoveel mogelijk off-grid te kunnen blijven gaan er ook net zoveel zonnepanelen op als een gemiddelde rijtjeswoning. En de trekhaak moet natuurlijk niet vergeten worden, want de raceauto gaat uiteraard overal mee naartoe!